کنگره
روزگاری بود و دل بــــی همدمی در تکاپوی ســــــــــــجود مـــــــقدمی
اوزخودرســـته زتنهایی خمــوش در طلب تا بشـــنود بانگ ســـــــروش
از قضـــای خلقـت حـق جلوه ای خواست کرد از آن عدم هــا شکوه ای
حکم تقـــدیر از ورای آســـــــمان گشـــــــــت آغــــــــازی دگر اندر جهان
در سلوک عشـق و آماج بهشت حلقه ها آمد پدیداندر ســـــــرشـــــت
نفــس ما از نفــس کل آمــد پدید عقل جزء از عقل کل گیرد ســــــــدید
جـوهـر نـفـس از ســمـاوات برین مامنی را برگزیـــــــد انــــــدر زمیـــــن
دوره ای انـدرزمــیـن آنــکه ســما تا کجـــــــــــا بار دگر گیــــــــــــــرد بـقا
ایـــــــن تـــــــفــکر در جهان ماورا رشــــــــــته زمیــــــــــن است و سما
پرتو حســــــنش به امرخلق خود نفس را اوجلوه اندر عشـــــــــق شد
نفس موجــــــــودیتی پر خواسته هم به ظاهر هــــــــم به باطن تـافته
مــا بــه یــمن بود او هاتف شدیم بر رمـــــــــوز خلق خود واقف شـدیم
گـــر نــبــودی نفس را اندیشه ای کی پدید آمــــــــد ز فکرت ریشـه ای
ریشه ها در خـــاک و برگ و باروبر در ســــــــــما افکنده جانها بال و پـر
سیر او از ماورا چــون رســـته شد قالــــــب تن را چنین برجسته شــد
تـــن تـــجـــلـــیـــگــاه نفس واحده کز عــــــــــــــدم بر تارک خاک آمــده
تــن ز نـفــس ونفس کی پایبند او نفـــــــــس جاویدان و تن ها بنـــد او
نـــفــــس آزاده به زنــدان در قفس این قفس زین نفس میدارد نفـــس
ایــن قــفس را نفس فرمان میدهد درد او را نفس درمـــــــــان میدهـــد
این تســـلســـل در نبوغ ریشه ها زاید اندر جان مــــــــــا اندیشه هـــا
رونــــق انــــــدیشـه در سیر طریق ازغــــــــــتم گرداب برهاند غـــریـــق
اینچنین تا نفــــس ما در خیرو شر پر تلاطم شـــــــــد به پیمان ســـفر
جانزحق گم گشت وتن محصوراو باطل آمــــــــد نور حق مســـــتور او
ما به نادانی ز خود فارغ شــــدیم بر کمال جــــــــهل خود بالغ شـــدیم
درد خود گم کردگی در مــــــا فزود یاد یاران و نشـــــــــــــان از ما ربـــود
این فراموشـــــــی ز پیمان الست در ربود آرام از هشــــــیار و مســــت
اینهمه بگذشـــــت تا در این زمان گوهــــــــــــــری آمد ز اعمـــاق جهان
جوهر ایمان و عشـــــق و زندگـی گوهـــــــــــــــــــر دانایی و تـــابندگی
او نگهبان اســـــــــت بر انفاس ما دســــــــــــــــتگیر ما ز اذلال و گــناه
ما همه کشتی نشسته درسما مهر کشـــــــــــــتی بان فروغ راه مــا
اینــــــچنین شد تا به بنیادی دگر فر یزدان شـــــــــــد همو را بـــال و پر
نقطه عطـــــفی زفکرت شد پدید خط بطلانی به جــــــــــهل در مــدید
نور ایمان شــــــد تجلی در قلوب کنـــــــــــــگره آمد ره حق در وجــوب
ظلـــــــم تاریکی گریزان شد زنور روشـــــــــــــنایی شد گذرگاه عبــور
نقطه کانــــــــــــــــون پیغام سما شـــــد رهایی بخش مرغان از دغــا
وین پیام آنســــــــــری بر جان ما نقطه آغاز بی پــــــــایــــــــــــان مـــا
محسن
رهجوی علیرضا
راهنمای مهروبردباری
آقای ایمان افروز
کنگره 60 به حلقه متشکل از راهنما و رهجویان او ، لژیون گفته می شود . لژیون ، واحدی آموزشی است با حضور راهنما و شاگردان او که معمولاً بعد از کارگاه های آموزشی کنگره 60 تشکیل جلسه می دهد .